Van alles...

Haa allemaal,

Leuk dat jullie nog steeds zo meelezen en meeleven! Dank voor alle berichtjes en kaartjes die jullie sturen, heel erg leuk!

Inmiddels zit week 3 er ook op. Maandag ben ik begonnen bij de Front Office, ofwel de receptie en alles wat daarbij hoort. Ik heb meegelopen met Duty Manager (DM) Steven. Als DM ben je tijdens jouw shift eigenlijk verantwoordelijk voor alles wat er in het hotel gebeurd. Je draagt zorg over VIP gasten, bent 1 van de belangrijkste personen mocht het brandalarm afgaan, en nog meer van dat soort taken. Een DM heeft altijd een telefoon op zak en moet echt 24 uur per dag bereikbaar zijn. Steven heeft me heel veel laten zien, uitgelegd en bij een hoop dingen betrokken. Hij sprak gelukkig vloeiend Engels,dat maakte het meteen een stuk leuker. De shift was leuk, maar niet bijster boeiend. Totdat….daar een telefoontje kwam van iemand van de housekeeping dat er een ‘gun’ gevonden was in 1 van de kamers. Een gun??? Wow een pistool! We zaten net lekker aan een bakkie, maar die moest natuurlijk meteen aan de kant en –hup- naar boven. Wat een sensatie in de tent! De Front Office Manager was ook mee en die pakte meteen heel heldhaftig dat pistool op en maakte dat deel open waar de kogels in zitten (hoe noem je dat ook alweer?). En ik dacht alleen maar…’wow, interessant’. Totdat hij zei: ‘It’s fake.’ Haha jammer jammer, weg met de sensatie, het was een klappertjespistool! Magoed, het was toch even een leuk moment!

Dinsdag weer meegelopen met de DM, vandaag was het een vrouw, Kathlin. Geen leuke dag want ze praatte alleen maar in het Ests met anderen als ik er ook bij was, terwijl ze vloeiend Engels kon. Ik vind het gewoon ontzettend onbeleefd. En ze heeft me achter een computer gezet en de hele dag heb ik oude logboeken moeten lezen van shifts. Bovendien moest ik vandaag werken van 8.00-20.00u dus het was echt een lange dag! Woensdag ook een shift van 12 uur, maar nu was het de hele dag meelopen achter de receptie. Het had geen nut om mij uit te leggen hoe het in- en uitchecken van gasten werkt, omdat het systeem vrij ingewikkeld is en ik er toch maar 2 dagen zou staan. Dus ik heb voornamelijk meegekeken en vragen beantwoord als ik het antwoord wist haha. Ik vond het een leuke dag, er is veel ruimte voor interactie met de gasten (als zijn Estse receptionisten daar heel erg terughoudend en schuchter in) en ja, ook hier maak je af en toe vreemde dingen mee…. Rond 19.30u komt er een Russische vrouw, jaartje of 25/30, de lobby van het hotel binnenzwalken op torenhoge hakken, echt straalbezopen. Ze kon haar vriend die in het hotel verbleef niet bereiken en vroeg of wij hem wilden bellen voor haar. Ja hoor mevrouw, dat willen we wel. Ze hing ladderzat over de balie, en om het nummer aan ons te laten zien kwam ze voor het gemak maar even achter de balie staan. Dat dat niet de bedoeling was ging er natuurlijk niet in…ik dacht echt dat ze over d’r nek zou gaan, zo ontzettend stond ze te draaien. Toen bleek dat haar vriend gewoon in de lobby achter een hoekje op haar zat te wachten was de hilariteit compleet. Ik was wel blij dat het 20.00u was, toch wel een lange dag met 12 uur staan!

Eenmaal in het hostel lag er een verrassing op me te wachten, een grote envelop uit Nederland van m’n werk! Als afscheidscadeau had ik onder andere gekregen dat ze de September editie van de LINDA. op zouden sturen, dus ik wist dat ‘ie eraan zat te komen. Maar wat was het een leuk pakketje om uit te pakken!! Niet alleen de LINDA. zat erin, ook de Privé, het Witte Weekblad, de presentatiegids van de voetbalverenigingen uit Kaag & Braassem, een Nl’s vlaggetje, een oranje lampion, een romannetje, Libelle Bookazine, mini-boekje en een kaart. Echt ontzettend leuk. Lieve collega’s, bedankt!!!

Donderdag weer meegelopen achter de receptie en dan ook veel meegekeken met de conciërge. Hij regelt tickets voor gasten, geeft adviezen over restaurants, belt taxi’s, etc. Op ’n gegeven moment belde er een gast naar de receptie dat hij diezelfde avond graag een ritje met een witte limousine wilde maken. Dat gaan we regelen meneer! Het hotel heeft ook een eigen auto waarmee ze transfers doen van- en naar het vliegveld of de haven bijvoorbeeld. Die auto mocht ik wel even zien…dikke Audi met extra veel beenruimte en het hipste interieur…jaja als je maar geld hebt kan alles.

Omdat ik deze week twee diensten heb ik gedraaid van 12 uur was ik vrijdag lekker vrij. Matthijs moest wel gewoon werken dus ik was in m’n uppie vandaag. Uitslapen ben ik niet zo’n ster in, dus ik was al vroeg wakker. Lekker gedoucht, en op naar de sportschool! Want ja, m’n missie is geslaagd! Op nog geen 3 minuten loopafstand van het hostel blijkt een sportschool te zitten waar ik me dus vrijdag heb ingeschreven. Daarna ben ik de stad in gegaan en even lekker wezen winkelen. En jullie denken misschien dat het alleen in Nederland prachtig weer is…nou hier is het ook stralend! Al ligt onze temperatuur wel zo’n 10 graden lager dan bij jullie, het blijft heerlijk weer om met een boek in het park te zitten. Dat heb ik dan ook vrijdagmiddag gedaan, met de LINDA. in het park. ’s Avonds tijdens het skypen met Lars begaf het internet het in het hostel…beetje jammer.

Zaterdag nog steeds geen internet, stom eigenlijk hoe erg je daarvan afhankelijk bent. Matthijs en ik zijn naar een toren genaamd ‘Kiek in de kök’ geweest. Deze Nederduitse naam betekent ‘kijkje in de keuken’, wat waarschijnlijk slaat op het goede uitzicht dat de soldaten hadden op de vijand. Vroeger was het een van de krachtigste geschutstorens van Noord-Europa. Een mooie toren, van binnen ook mooi opgeknapt en onderhouden, maar het was niet bijster boeiend. Onder de toren lopen ook geheime tunnels, die gaan we de volgende dag bezoeken met een Engelstalige gids. ’s Middags was het weer heerlijk weer dus lekker vertoefd in het park met een boek (de LINDA. is inmiddels uit helaas). Met het struinen door de stad kom je van alles en nog wat tegen, zo ook een Mexicaans restaurant, dus daar hebben we lekker gegeten. Ze houden hier erg van blauwe kaassaus, en als ik iets heel smerig vind….haha dat zat dus overal bij. Gelukkig in een apart bakje, maar toen ik een patatje erin doopte om te proeven wat het was…bleeeeh. Eenmaal terug in het hostel blijkt dat het internet maandag pas gemaakt wordt, is dat even balen! Gelukkig bleek mijn tv-tje een oude aflevering uit te zenden van ER, dus ik heb me ook wel weer vermaakt zaterdagavond.

Zondagochtend vroeg eruit, want ik moest er toch een keer aan geloven, de sportschool! Zodoende stond ik om 9.15u al op de crosstrainer! Ook hier lopen ze gelukkig niet helemaal achter qua techniek en kun je dus ook tv kijken op het apparaat. Dus ik heb lekker gesport tijdens het kijken van ‘Babe’ (da’s pas jeugdsentiment!). En vandaag dus de rondleiding door de tunnels. Waar wij dachten ondergronds te lopen, blijkt dat dus helemaal niet zo te zijn. Je loopt als het ware door de heuvels heen van het hoger gelegen stuk van de stad. Ik, die eigenlijk helemaal niet van musea houd, vond het zowaar interessant! Je kon hier wel heel goed zien dat de stad echt in opkomst is, aangezien dit monument ook pas 2 jaar geleden geopend is. De mensen doen erg hun best om van de stad een toeristische trekpleister van te maken.

Ik wilde vandaag graag naar een kerk om een kaarsje aan te steken voor Charlotte, aangezien het morgen, 3 oktober, toch haar dag is. Ik heb een kaarsje opgestoken in de kerk op het ‘Freedom Square’, ofwel het vrijheidsplein. Daarnaast hebben we nog 2 andere kerken bezocht; de Maria kathedraal en de Heilige Geest kerk. Beide hele verschillende kerken maar ik moet zeggen dat ik dan toch vind dat onze kerken op de Rip en Ouda meer charme hebben.

Tot zover week 3! Maandag ga ik aan de slag in Café Swiss, het restaurant waar het ontbijt ’s ochtends geserveerd wordt en waar gasten ’s middags en ’s avonds ook kunnen eten. Deze week met werktijden van 7.00-15.30u, en weer een hele andere outlet, dus ik ben weer zeer benieuwd.

Liefs, Joyce